29. Cüz

Firavun (kavmi), ondan öncekiler ve yerle bir olan şehirler (halkı da hep) o hata ile (dünyada sürekli kalıverecekleri ve hiç hesaba çekilmeyecekleri düşüncesiyle tarih sahnesine) gelmiş (ve gitmişler)di.

Böylece Rablerinin Elçisine isyan etmişlerdi. Bu yüzden onları, şiddeti gittikçe artan bir azapla yakalayıvermiştik.

Gerçek şu ki, su taştığı (ve deniz) kabardığı zaman (Nuh tufanında bile), o gemide (aslında) sizleri taşıyan Bizdik.

Öyle ki, onu sizlere bir ibret (hatırlatma ve öğüt) kılalım. 'Gerçeği belleyip kavrayabilen' kulaklar(ın sahibi olanlar) da onu ‘öğrenip hatırlasın' (diye bunları belirtiriz).

Artık Sur'a tek bir üfürülüşle üfürüleceği,

Yeryüzü ve dağlar yerlerinden oynatılıp söküleceği, ardından (korkunç bir hızla) tek bir çarpma ile birbirlerine çarpılıp un ufak edileceği vakit;

İşte o gün, vâkıa (bir gerçek olan kıyamet olayı) artık vuku bulmuş (gerçekleşmiş) olacaktır.

(Bu durumda) Gök de yarılıp-çatlamıştır; artık o gün (gökler) 'sarkmış-zayıflamış ve çökmeye başlamıştır.'

Melek(ler) ise, onun çevresi üzerinde (göklerin dört yanındadır). O gün, Rabbinin Arş’ını, meleklerin üst tabakasından sekiz (melek) taşıyacaktır.

Siz o gün (amelleriniz ve kayıtlı hayat CD’nizle Allah’a) arz olunacaksınız; sizden yana hiçbir sır (öyle) gizli kalmayacaktır.

Artık kitabı sağ-eline verilen (bahtiyar) kişi: "Alın, kitabımı okuyun!" (İşte karnem budur) diye (sevinç çığlıkları atacaktır.)

"Çünkü ben, gerçekten hesabıma kavuşacağıma (zaten inanmış ve) kesin kanaatle (hazırlanmıştım" diye ferahlanacaktır.)

Artık o (her bakımdan) razı (memnun ve hoşnut) olacağı bir yaşam ortamındadır.

Yüksek bir cennette (bulunmaktadır).

(Cennetin) Devşirilecek (meyve ve eşsiz ürün)leri (zahmetsiz ulaşacakları kadar) pek yakındır.

"Geride kalan günlerde (dünyada geçen sürenizde), 'peşin olarak sunduklarınıza (iman ve ihlasla yaptığınız hizmet ve hazırlıklarınıza) karşılık olmak üzere,' afiyetle yiyin ve için" (diye kutlanacaklardır).

Kitabı sol eline verilen ise; o da: “Keşke kitabım bana hiç verilmeseydi” diye (hayıflanacaktır).

“Hesabımı hiç bilmeseydim.” (Keşke bu yüz kızartıcı ve azaplandırıcı amellerimle karşılaşmasaydım.)

“Keşke o (ölüm her şeyi) kesip bitirseydi (ve beni yokluğa atsaydı).”

(Çünkü bak!) “Onca malım (ve makamım) bana hiçbir yarar sağlayamadı,”

“Saltanatım, güç ve kudretim yok olup gitti, hepsi elimden alındı" diyerek (helak olup duracaktır).

(İmtihanı kaybeden ve dinine-davasına hıyanet edenler için, Allah) "Onu yakalayıp tutuklayın, hemen sıkıca bağlayın!" (buyuracaktır.)

"Sonra çılgın alevlerin içine atın."

"Daha sonra onu, uzunluğu yetmiş arşın olan bir zincire vurup (azapla baş başa) bırakın."

"Çünkü o, Büyük olan (Ululuk ve Azamet sahibi) Allah'a iman (ve itaat) etmiyordu."

"Yoksula yemek vermeye (yanaşmıyor, bu yönde çabalayanlara) destekçi (bile) olmuyordu."