19. Cüz

“(Bundan) Sonra gelecek (nesil)ler arasında bana bir doğruluk dili (lisan-ı sıdk) ver. (Kıyamete kadar beni hayırla andır.)”

“Beni nimetlerle-donatılmış cennetin mirasçılarından kıl.”

“Babamı da bağışla, çünkü o şaşırıp sapanlardandır.”

“Ve beni (insanların) diriltilecekleri gün (hatalarımı açığa vurup) küçük düşürme (Allah’ım).”

“O gün ne mal ne de çocuklar bir yarar sağlamayacaktır.”

“Ancak Allah'a tertemiz bir kalple (halis niyetle ve salih amelle) gelenler bunun dışındadır.”

(O gün) Cennet takva sahiplerine yaklaştırılıp (süslenir ve hazırlanır).

Cehennem de azgınlar için sergilenip (azapla donatılır).

(O gün inkârcılara ve münafıklara) Onlara denilecek; (Allah'ı bırakıp da) “Taptıklarınız (ve yalvardıklarınız, bâtıl ilkelerine ve ülkülerine bağlı kaldıklarınız) hani şimdi nerede (saklanmışlardır)?”

“Allah’tan başka (sığındıklarınız ve kurtarıcı sandıklarınız) bugün size yardım edebiliyorlar mı, veya kendilerini (bile) olsun kurtarabiliyorlar mı?”

Artık onlar ve azgınlar, onun (cehennemin) içine yüzüstü atılacaklardır.

Ve İblis'in bütün orduları da (onlara katılmıştır ve cehennemi boylamışlardır).

(Müşrikler ve Hakk'tan dönekler) Orada birbirleriyle (ve bâtılda kendilerine önderlik edenlerle) çekişip tartışarak derler ki: (Biz bu azaba müstahak olduk!)

“Andolsun Allah'a, biz gerçekten apaçık bir sapkınlık içinde bulunduk,”

“Çünkü sizi (din tahripçilerini ve sahte şefaatçileri) âlemlerin Rabbiyle eşit (aynı seviyede) tutuyorduk.”

(Oysa) “Bizi mücrim olanlardan (isyankâr ve utanmaz günahkârlardan) başka saptıran olmadı.”

“Şimdi artık bizim için ne bir şefaatçi vardır,”

“Ne de candan-yakın bir dost (çıkacaktır).”

“Ah keşke, bizim bir kere daha (dünyaya dönüşümüz mümkün) olsaydı da iman edenlerden olabilseydik" (diye pişmanlık göstereceklerdir.)

Gerçekten, bunda (Kur’an’da anlatılanlarda) bir ayet ve ibret vardır, ama onların çoğu iman etmeyen (ve etmeyecek) olan (kimselerdir.)

Ve şüphesiz Senin Rabbin, Güçlü ve Üstün olandır, Esirgeyendir.

Nuh kavmi de gönderilen (peygamber)leri yalanlayıp (itiraz etmişti).

Hani kardeşleri Nuh onlara: “Siz hiç (Allah’tan) korkmaz ve (azabından) sakınmaz mısınız?” demişti.

“Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.”

“Artık Allah'tan korkup (küfür, zulüm ve kötülükten) sakının ve bana itaat edin.”

“Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim yalnızca âlemlerin Rabbine aittir.”

“Artık Allah'tan korkup (küfür, zulüm ve kötülükten) sakının ve bana itaat edin” (diye yıllarca uyarıvermişti.)

Bunun üzerine (inkârcı ve inatçı kavmi Hz. Nuh’a) dediler ki: “(Etrafında sadece) Düşük seviyeli (bayağı ve aşağı tabakadan etkisiz ve yetkisiz insanlar toplanıp) tâbi olmuşken, biz sana iman eder (ve onların seviyesine düşer) miyiz?”