-
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
Rahman ve Rahim Olan Allah'ın Adıyla
-
111:1
تَبَّتْ يَدَٓا اَب۪ي لَهَبٍ وَتَبَّۜ
(Hz. Peygamberin kâfir ve zalim olan amcası) Ebu Leheb’in iki eli (ekonomik ve siyasi güçleri) de kurusun ve zaten kurudu (ve Allah’ın kahrından kurtulamadı.)
-
111:2
مَٓا اَغْنٰى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَۜ
Malı ve kazandıkları da kendisine hiçbir yarar sağlayamadı (ve zararları savamadı).
-
111:3
سَيَصْلٰى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍۚ
(O azgın) Alevleri olan bir ateşe (cehenneme) girip (kalacaktır.)
-
111:4
وَامْرَاَتُهُۜ حَمَّالَةَ الْحَطَبِۚ
Karısı da; odun hamalı (olarak oraya atılacaktır.)
-
111:5
ف۪ي ج۪يدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ
Boynuna bükülmüş bir ip (bağlanmış) şekilde (cehennemi boylayacaktır. Çünkü, hakaret ve zahmet olsun diye Hakk Elçisinin kapısı önüne, dikenli dalları da aynen böyle taşıyıp yığmıştır.) [Not: Bu sure, Kur’an’ın Allah kelâmı olduğunun ispatıdır. Çünkü Resulüllah’ın, bu ayetlerden sonra 7 yıl daha yaşayan amcasının iman edip etmeyeceğini bilmesi imkânsızdır. Üstelik Ebu Leheb’in, münafıklık ederek, sırf Kur’an’ı yalancı çıkarmak üzere zahiren iman etmiş gibi davranamayacağını da bilen sadece Cenab-ı Hakk’tır.]